Onzin in onroerend goed: het laatste nieuws uit Venezuela
Venezuela, na de verschillende politieke en sociale onrust, lijkt zich langzaam te herstellen. Maar het is niet genoeg om de economie van het land volledig nieuw leven in te blazen.
Het minimumloon is voldoende om alleen een blikje tonijn te kopen, de bevolking is weinig gericht op de aankoop van nieuwe gebouwen en vooral de weinigen die van een dak boven hun hoofd genieten, betalen de huur niet.
Waarom is Venezuela in het laatste jaar een geval geworden om in alle faculteiten van economie en statistiek te studeren?
De onroerendgoedmarkt is een echte nachtmerrie voor de lokale bevolking! (Maar erg handig voor buitenlanders die een appartement in Venezuela willen kopen).
Waarom?
De lokale valuta, de bolivar, is een van de meest gedevalueerde ter wereld.
De eigenaren proberen vervolgens hun activiteiten te sluiten met een enkele valuta die beslist sterker en stabieler is: de dollar
Sinds het kopen van huizen in dollars, worden transacties uitgevoerd met instellingen buiten de nationale grenzen.
Daarom is investeren in luxehuizen in Venezuela een geweldig idee in deze periode!
De burgers, gewoon om tot het einde van de maand te komen, geven de voorkeur aan het opgeven van tweede huizen en verkopen ze voor een koopje.
Het volstaat om te zeggen dat de andere prijzen met betrekking tot de goederen van de mand de neiging hebben om elke dag meer en meer te stijgen.
Hier is een lijst met essentiële producten om een idee te krijgen van de cijfers waar we over denken.
1 doos met tonijn van 140 gram: 1,1 miljoen bolivars
1 kilo kip: 1,37 miljoen
1 kilo kaas: 2,8 miljoen
1 kilo aardappelen: 679.995 bolivars
2 rollen toiletpapier: 688.000 bolivars
12 eieren: 526.000 bolivars
De prijs van koffie verdubbelt elke maand exponentieel.
Omgekeerd evenredig is het fenomeen dat de gebouwen treft, die in plaats daarvan hun waarde op de markt zien dalen.
Het land van Maduro ervaart daarom een echte paradox:
de rijkste onder het oogpunt van natuurlijke hulpbronnen en landschappelijke schoonheid, maar de armste vanuit economisch oogpunt.
Het minimumloon is voldoende om alleen een blikje tonijn te kopen, de bevolking is weinig gericht op de aankoop van nieuwe gebouwen en vooral de weinigen die van een dak boven hun hoofd genieten, betalen de huur niet.
Waarom is Venezuela in het laatste jaar een geval geworden om in alle faculteiten van economie en statistiek te studeren?
De onroerendgoedmarkt is een echte nachtmerrie voor de lokale bevolking! (Maar erg handig voor buitenlanders die een appartement in Venezuela willen kopen).
Waarom?
De lokale valuta, de bolivar, is een van de meest gedevalueerde ter wereld.
De eigenaren proberen vervolgens hun activiteiten te sluiten met een enkele valuta die beslist sterker en stabieler is: de dollar
Sinds het kopen van huizen in dollars, worden transacties uitgevoerd met instellingen buiten de nationale grenzen.
Daarom is investeren in luxehuizen in Venezuela een geweldig idee in deze periode!
De burgers, gewoon om tot het einde van de maand te komen, geven de voorkeur aan het opgeven van tweede huizen en verkopen ze voor een koopje.
Het volstaat om te zeggen dat de andere prijzen met betrekking tot de goederen van de mand de neiging hebben om elke dag meer en meer te stijgen.
Hier is een lijst met essentiële producten om een idee te krijgen van de cijfers waar we over denken.
1 doos met tonijn van 140 gram: 1,1 miljoen bolivars
1 kilo kip: 1,37 miljoen
1 kilo kaas: 2,8 miljoen
1 kilo aardappelen: 679.995 bolivars
2 rollen toiletpapier: 688.000 bolivars
12 eieren: 526.000 bolivars
De prijs van koffie verdubbelt elke maand exponentieel.
Omgekeerd evenredig is het fenomeen dat de gebouwen treft, die in plaats daarvan hun waarde op de markt zien dalen.
Het land van Maduro ervaart daarom een echte paradox:
de rijkste onder het oogpunt van natuurlijke hulpbronnen en landschappelijke schoonheid, maar de armste vanuit economisch oogpunt.
