Prijsdaling in Saoedi-Arabië: misschien is de crisis voorbij
Volgens rapporten zijn de prijzen van huizen in Saoedi-Arabië tot september de slechtste ter wereld. De onroerendgoedindex daalde zelfs met 6%. Wat is de huidige situatie in Saoedi-Arabië?
Hier zijn de gegevens van het voorgaande jaar:
• De prijzen voor woonwijken daalden in 2018 met 6,3%.
• Appartementprijzen zijn met 3,5% gedaald
• De prijzen van de villa's zijn met 4,7% gedaald
• In 2018 daalde de index voor onroerend goed met 0,7%
Over het algemeen hebben we het dus over een niet al te grote ineenstorting, maar desalniettemin niet te onderschatten. Wij geloven dat deze omstandigheid aanwezig is en nog steeds is sinds 2016. Waarom kunnen we spreken van een langzaam herstel?
De prijsdaling zou kunnen eindigen omdat er een langzaam herstel is opgetreden. Met name in de eerste weken van september stegen de appartementenprijzen met 0,5%. (indien aangepast aan de inflatie, wordt dit 1,3% genoemd). In de hoofdstad van Saoedi-Arabië, Riyad, zijn de appartementprijzen de afgelopen drie maanden ongewijzigd gebleven. Zelfs in het luxe segment is er sprake van een lichte toename.
Maar wie heeft investeringen in onroerend goed aangemoedigd? En vooral, waarom?
In de afgelopen jaren hebben de Saoedi's hun "petrodollars" met voorzichtigheid besteed aan de ervaringen uit de jaren tachtig. Daarbij kozen ze voor een handige markt die waarschijnlijk in de loop van de tijd zou hebben opgeleverd: de onroerendgoedmarkt.
Verder moet worden opgemerkt dat na de recessie van de jaren negentig in 2009 een wet op buitenlandse investeringen is goedgekeurd. Dit initiatief stond toe en staat niet-Saoedi's toe om een privéwoning te bezitten, mits zij een vergunning hebben verkregen van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Om elke vorm van speculatie te voorkomen, is het echter noodzakelijk dat vijf jaar verstrijken voordat een onroerend goed wordt verkocht. De enige limiet is het verbod op het kopen van onroerend goed in de heilige steden Mekka en Medina. (In deze gevallen zijn de leasecontracten mogelijk, maar mogen deze niet langer zijn dan twee jaar).
Het is daarom gemakkelijk te begrijpen hoe de afgelopen jaren de belangstelling voor het Arabische onroerend goed is toegenomen, ook gezien het gemak om een onroerend goed te kopen, zelfs voor een buitenlander.
Nadat we hebben gemerkt dat het verzoek om een onroerend goed te kopen op een continue en constante manier is uitgekomen, is het gemakkelijk te begrijpen hoe aan de aanbodzijde het juist was om de prijzen te verhogen. Een klein beetje om de lokale economie te verbeteren, een beetje om meer waarde toe te kennen aan een actief dat steeds meer belangstelling krijgt.
Ondanks dat de economie fysiologisch zou moeten vertragen, lijken de opbrengsten van onroerend goed echter meer dan positief te zijn.
Vraag en aanbod zijn daarom op hetzelfde niveau en met de nodige voorzorgen en het juiste lokale beleid zal men waarschijnlijk tot een algemene productieve en evenwichtige situatie komen.
Hier zijn de gegevens van het voorgaande jaar:
• De prijzen voor woonwijken daalden in 2018 met 6,3%.
• Appartementprijzen zijn met 3,5% gedaald
• De prijzen van de villa's zijn met 4,7% gedaald
• In 2018 daalde de index voor onroerend goed met 0,7%
Over het algemeen hebben we het dus over een niet al te grote ineenstorting, maar desalniettemin niet te onderschatten. Wij geloven dat deze omstandigheid aanwezig is en nog steeds is sinds 2016. Waarom kunnen we spreken van een langzaam herstel?
De prijsdaling zou kunnen eindigen omdat er een langzaam herstel is opgetreden. Met name in de eerste weken van september stegen de appartementenprijzen met 0,5%. (indien aangepast aan de inflatie, wordt dit 1,3% genoemd). In de hoofdstad van Saoedi-Arabië, Riyad, zijn de appartementprijzen de afgelopen drie maanden ongewijzigd gebleven. Zelfs in het luxe segment is er sprake van een lichte toename.
Maar wie heeft investeringen in onroerend goed aangemoedigd? En vooral, waarom?
In de afgelopen jaren hebben de Saoedi's hun "petrodollars" met voorzichtigheid besteed aan de ervaringen uit de jaren tachtig. Daarbij kozen ze voor een handige markt die waarschijnlijk in de loop van de tijd zou hebben opgeleverd: de onroerendgoedmarkt.
Verder moet worden opgemerkt dat na de recessie van de jaren negentig in 2009 een wet op buitenlandse investeringen is goedgekeurd. Dit initiatief stond toe en staat niet-Saoedi's toe om een privéwoning te bezitten, mits zij een vergunning hebben verkregen van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Om elke vorm van speculatie te voorkomen, is het echter noodzakelijk dat vijf jaar verstrijken voordat een onroerend goed wordt verkocht. De enige limiet is het verbod op het kopen van onroerend goed in de heilige steden Mekka en Medina. (In deze gevallen zijn de leasecontracten mogelijk, maar mogen deze niet langer zijn dan twee jaar).
Het is daarom gemakkelijk te begrijpen hoe de afgelopen jaren de belangstelling voor het Arabische onroerend goed is toegenomen, ook gezien het gemak om een onroerend goed te kopen, zelfs voor een buitenlander.
Nadat we hebben gemerkt dat het verzoek om een onroerend goed te kopen op een continue en constante manier is uitgekomen, is het gemakkelijk te begrijpen hoe aan de aanbodzijde het juist was om de prijzen te verhogen. Een klein beetje om de lokale economie te verbeteren, een beetje om meer waarde toe te kennen aan een actief dat steeds meer belangstelling krijgt.
Ondanks dat de economie fysiologisch zou moeten vertragen, lijken de opbrengsten van onroerend goed echter meer dan positief te zijn.
Vraag en aanbod zijn daarom op hetzelfde niveau en met de nodige voorzorgen en het juiste lokale beleid zal men waarschijnlijk tot een algemene productieve en evenwichtige situatie komen.
