De Nederlandse vastgoedmarkt zou het koud kunnen krijgen: daarom!
Een van de meest geavanceerde naties ter wereld, open en met een van de sterkste bbp's in absolute termen, Nederland lijkt op de vastgoedmarkt wat problemen te ondervinden. Het thuisland van Van Gogh lijkt te leven in een van zijn beroemdste schilderijen: sterrennacht, verstoken van vorm en vooral verwarrend.
Na maanden van oververhitting lijkt het onroerend goed van Nederland te zijn bevroren, overwinterd door de ijzige wind van de crisis. Volgens statistische gegevens blijven de prijzen stijgen, waardoor het historische plafond dreigt te worden bereikt. Maar het probleem is een andere. Parallel aan deze toename zijn enkele zeer ernstige teruggangen aan de vraagzijde geconstateerd. In dit land worden steeds minder huizen gekocht. Het volstaat te zeggen dat in het laatste kwartaal van vorig jaar ongeveer 8% van de woningen minder dan in 2017 werd verkocht (tegen werkelijk exorbitante prijzen).
In sommige gebieden, zoals in de hoofdstad Amsterdam, is het aantal aan- en verkoopcontracten bijna geannuleerd. Sterker nog, veel beleggers zijn degenen die, gedwongen door deze situatie zo ongelegen, de voorkeur geven aan het ondertekenen van een huurovereenkomst.
Steeds meer mensen kunnen deze uitgaven niet dragen en kiezen voor alternatieve oplossingen. Om deze situatie te compliceren, is er ook de aanwezigheid van projecten in de pijplijn voor de bouw van ongeveer 80.000 nieuwe woningen in 2019, die waarschijnlijk niet onmiddellijk zullen worden verkocht. De panden bleven in 2017 ongeveer 25 dagen op de markt en over een periode van 28 in 2018. Vandaag de dag blijft een onroerend goed echter langer dan een maand op de onroerendgoedmarkt, soms zonder speciale interesse aan de vraagzijde.
Wat de segmentering van beleggers betreft, zijn lokale kopers steeds minder. Misschien is dit het enige positieve element voor de Nederlandse economie, aangezien de bijdrage van buitenlands kapitaal, vooral van rijke burgers, een meer uitgebreide opening naar de internationale markt veroorzaakt.
Een van de weinige sterke punten van dit land wordt gevormd door een nog steeds sterke en solide economie en door de grote gevoeligheid voor duurzaamheid, ook op het gebied van onroerend goed.
We hebben Nederland herhaaldelijk gevonden aan de top van de '' groene en slimme '' kaarten. De hausse in kleine huizen is bijvoorbeeld wortel geschoten in dit land, dat erin geslaagd is om het concept van kleine huizen te combineren met dat van functionaliteit in relatie tot milieubescherming.
Waarschijnlijk zou zo'n dramatische situatie, als die in een ander land zou hebben plaatsgevonden, veel meer kritische en onomkeerbare schade hebben aangericht. Zelfs in deze omstandigheid slaagt Nederland erin goed te jongleren, dankzij een werkelijk benijdenswaardig gouvernementeel, economisch en sociaal systeem.
Het is daarom te hopen dat Nederland na een paar maanden de titel van economische macht kan terugkrijgen, waarmee deze kritieke en zorgwekkende fase wordt overwonnen.
Na maanden van oververhitting lijkt het onroerend goed van Nederland te zijn bevroren, overwinterd door de ijzige wind van de crisis. Volgens statistische gegevens blijven de prijzen stijgen, waardoor het historische plafond dreigt te worden bereikt. Maar het probleem is een andere. Parallel aan deze toename zijn enkele zeer ernstige teruggangen aan de vraagzijde geconstateerd. In dit land worden steeds minder huizen gekocht. Het volstaat te zeggen dat in het laatste kwartaal van vorig jaar ongeveer 8% van de woningen minder dan in 2017 werd verkocht (tegen werkelijk exorbitante prijzen).
In sommige gebieden, zoals in de hoofdstad Amsterdam, is het aantal aan- en verkoopcontracten bijna geannuleerd. Sterker nog, veel beleggers zijn degenen die, gedwongen door deze situatie zo ongelegen, de voorkeur geven aan het ondertekenen van een huurovereenkomst.
Steeds meer mensen kunnen deze uitgaven niet dragen en kiezen voor alternatieve oplossingen. Om deze situatie te compliceren, is er ook de aanwezigheid van projecten in de pijplijn voor de bouw van ongeveer 80.000 nieuwe woningen in 2019, die waarschijnlijk niet onmiddellijk zullen worden verkocht. De panden bleven in 2017 ongeveer 25 dagen op de markt en over een periode van 28 in 2018. Vandaag de dag blijft een onroerend goed echter langer dan een maand op de onroerendgoedmarkt, soms zonder speciale interesse aan de vraagzijde.
Wat de segmentering van beleggers betreft, zijn lokale kopers steeds minder. Misschien is dit het enige positieve element voor de Nederlandse economie, aangezien de bijdrage van buitenlands kapitaal, vooral van rijke burgers, een meer uitgebreide opening naar de internationale markt veroorzaakt.
Een van de weinige sterke punten van dit land wordt gevormd door een nog steeds sterke en solide economie en door de grote gevoeligheid voor duurzaamheid, ook op het gebied van onroerend goed.
We hebben Nederland herhaaldelijk gevonden aan de top van de '' groene en slimme '' kaarten. De hausse in kleine huizen is bijvoorbeeld wortel geschoten in dit land, dat erin geslaagd is om het concept van kleine huizen te combineren met dat van functionaliteit in relatie tot milieubescherming.
Waarschijnlijk zou zo'n dramatische situatie, als die in een ander land zou hebben plaatsgevonden, veel meer kritische en onomkeerbare schade hebben aangericht. Zelfs in deze omstandigheid slaagt Nederland erin goed te jongleren, dankzij een werkelijk benijdenswaardig gouvernementeel, economisch en sociaal systeem.
Het is daarom te hopen dat Nederland na een paar maanden de titel van economische macht kan terugkrijgen, waarmee deze kritieke en zorgwekkende fase wordt overwonnen.
