We weten allemaal dat de Verenigde Staten altijd zijn gekenmerkt door een sterk verlangen naar suprematie over andere concurrenten, in elke economische sfeer waarnaar we verwijzen. De verscheidenheid van het land zelf, gecombineerd met de vele mogelijkheden die deze laatste biedt, garanderen daarom de VS een bevoorrechte positie. In de onroerendgoedsector is er geen staat die tot deze federatie behoort en geen overheidsbeleid heeft geïmplementeerd, dat juist is gericht op het behalen van het maximale rendement uit elke activiteit.

Maar wat is momenteel de kracht van de staten, waardoor ze een enorm aantal buitenlandse portefeuilles kunnen beleggen in Amerikaans onroerend goed?

Ongeacht de lokale schoonheden en de beroemde landen die deel uitmaken van het continent, wordt het echte steunpunt vertegenwoordigd door de activering van een beleid gebaseerd op het handhaven van de kapitalisatiepercentages van stabiele onroerendgoedactiva. Een voordelig evenwicht van gematigde groei, met lage inflatie op lange termijn, stelde potentiële kopers in staat om effectieve investeerders in Amerikaanse baksteen te worden.

Uit dit onderzoek, uitgevoerd vanuit Noord-Amerika, bleek dat de stabiliteit van de dekkingsgraad een gestage (en dus positieve) trend voor de rest van 2019 zal handhaven, met bijzondere invloed op de hotelsector.

Ook volgens de Global Chief Economist van CBRE: "Als enerzijds de sterke punten van de wereldeconomie moeten worden geanalyseerd en gekanaliseerd, om de groeiende internationale spanningen in de handel met China te voorkomen (bijvoorbeeld) , de vijandigheid van de Perzische Golf en het rampzalige vooruitzicht dat door Brexit wordt gegenereerd, kunnen escaleren. Anderzijds is bekend dat er een economische stimulans is geweest en is er een flexibiliteit om het monetaire beleid van de staten die in staat zijn de onroerendgoedprijzen te handhaven, te waarborgen.

 Hoewel de bezorgdheid daarom is toegenomen, vanwege deze potentieel gevaarlijke situaties op wereldschaal, lijken beleggers helemaal niet bang te zijn en blijven ze bovendien sterk geïnteresseerd in de Amerikaanse baksteenmarkt.

In detail moet worden benadrukt dat de kapitalisatiepercentages van de kantoren stabiel moeten blijven, zowel in de grote metropolen als in de meer beperkte realiteiten, ondersteund door een sterke vraag van de huurders naar steeds grotere ruimtes die aan hun behoeften voldoen.

Het is vreemd hoe, ondanks de onzekerheid die heerst, in sociaal-politieke termen, het duidelijk blijft dat de interesse van kopers onveranderd is, zo niet zelfs is toegenomen.

Dat dit beleid zo effectief is dat het een langdurige budgettaire activiteit op de Amerikaanse onroerendgoedmarkt mogelijk maakt? We kunnen deze vraag niet beantwoorden, maar zullen zeker de situatie op de lange termijn blijven volgen om een breed maar tegelijkertijd volledig beeld van de situatie te krijgen.

Verwacht wordt echter dat de verkoop en ondertekening van leasecontracten met 40% meer zal toenemen dan vorig jaar.