Een echt bemoedigend scenario voor Europees onroerend goed wordt overwogen. Dit is wat is vastgelegd door de belangrijkste statistische instituten. Het lijkt erop dat het vertrouwen in de vastgoedsector is teruggekeerd, vooral in een van de landen die het zwaarst door de wereldcrisis zijn getroffen: Italië.

 In feite heeft het prachtige schiereiland veel investeerders aangetrokken die hebben besloten te verhuizen en een onroerend goed te kopen in een van de verschillende en mooie regio's waaruit het bestaat. Van noord naar zuid en vooral in grote metropolen en kuststeden is in de eerste maand van 2020 al een aanzienlijk aantal verkoopcontracten geregistreerd.

Een beslist positief teken, als we de tragische situatie bekijken waarin het schiereiland pas vorig jaar was.
Maar laten we nu in detail zien hoe dit fenomeen wordt gestructureerd en hoeveel het de nationale economie heeft beïnvloed.

Laten we beginnen met de cijfers. In vergelijking met 2019 waren er ongeveer 600.000 het aantal contracten (voor verkoop en aankoop) geregistreerd in Italië. 90% van hen behoort tot de residentiële sector, die daarom de drijvende kracht is achter Italiaans onroerend goed. Het langzame maar beslissende herstel van de prijzen, vergeleken met 2019, lijkt geen potentiële kopers te hebben afgewend die, ongeacht hun oorsprong, meer geneigd lijken te zijn om een onroerend goed in de stad te kopen in vergelijking met de provincie. Maar wat heeft kopers geholpen en gestimuleerd om de baksteenmarkt te benaderen?

Rentetarieven. Nou ja, volgens statistische enquêtes lijkt het erop dat ze dit jaar historische dieptepunten hebben bereikt, ondanks het feit dat de belangrijkste banken de verstrekking van hypotheken beslist hebben beperkt. Beperkingen die in feite worden overgedragen naar het verzoek zelf dat al aan het begin van het jaar is geregistreerd. Ongeveer 7% minder dan in 2019.

Zoals we eerder vermeldden, zijn de metropolen geconfigureerd als de meest geciteerde realiteiten voor een hypothetische overdracht. De belangrijkste steden die veel belangstelling wekken zijn ongetwijfeld de twee 'hoofdsteden'. De officiële, Rome, rijk aan geschiedenis en prachtige huizen vanuit een architecturaal oogpunt, en dat van mode en zaken, Milaan.

De laatste, beslist minder gebonden aan een seculiere geschiedenis zoals Rome, heeft de meeste van de rijkste gebieden op werkniveau gemaakt, om woongebieden te bouwen waar de vraag zeker niet zou ontbreken!

Maar er zijn ook uitzonderingen! Er is inderdaad veel vraag naar Bologna, Turijn en de gebieden aan de kust van Amalfi, beroemd om zijn natuurlijke schoonheid.
Italië lijkt daarom niet alleen naar voren te komen voor het potentieel van de grote steden, maar ook voor zijn eigen artistieke en culturele erfgoed.

Gehoopt wordt dat deze interesse na verloop van tijd zal blijven bestaan, zonder de intensiteit en vooral de kwaliteit van de vraag te verliezen. Een belangrijke rol wordt gespeeld door de Millennials, die ongeveer 30% van de investeerders spelen. Hoewel is gebleken dat, net als in de vorige handleidingen, jongeren in toenemende mate niet te ontcijferen zijn qua voorkeuren, lijkt hun bijdrage aan onroerend goed nog steeds gunstig te zijn.

Laten we hopen dat dit optimisme niet stopt in de eerste maand van 2020!